TEMAT: ICHTIOLOGIA

Czytałem w swoim czasie opinię Rady Naukowej, natomiast Pan "prof." Bartel powinien treść tego pisma nagrać ( na potrzeby wystąpień publicznych), ew. w komputerze wpisywać tylko właściwego adresata. Jest to kolejne powielanie jego opinii którą wyraził w trakcie rozprawy administracyjnej w Urzędzie Marszałkowskim w Toruniu.

To są opinie naukowe poparte badaniami czy rozważania przy kawie z mlekiem?

Marcin to było rozumiem pytanie retoryczne (przecież wiesz).

Dziwne są te argumenty na nie. ''Wędkarze chcą zaspokoić swoje wędkarskie ambicje'' . No pewnie, że gdyby nie braki ryb w rzekach, nikt by o tarło przeżyciowe nie postulował, nie jesteśmy wędkarzami po to by chodzić nad rzekę i fotografować motyle.
Oczywistym jest, że ryby większe wróciły na tarło po raz kolejny. Czyli jednak wracają. A jest ich mało bo zanim dorosną to dostają w łeb.
Kolejna sprawa, badania z przed 40 lat i już wiadomo, powagi Panowie profesorowie.
Kolejne. Brak funduszy na znakowanie i zbieranie danych.
Ile kosztują blaszki z numerami? Gdyby powstała taka inicjatywa niejeden z nas dla celów naukowych, wpłaciłby parę stówek i tyle znalazło by się na znaczki, mógłbym nawet zająć się zbieraniem danych z wielką satysfakcją i przyjemnością.
Sądzę, że to brak woli, by odświeżyć badania nic więcej, bo jeszcze by się okazało, że troci wracających na tarło jest nie 10 a 50 %, Profesorskie badania prowadzone przez 50 lat w łeb, heh.

Rada Naukowa ZG PZW napisał:
Nie to żebym chciał podważać autorytety z tytułami naukowymi, lecz przypadku rodzaju Salmo, powoływanie się na analizę łusek z ciągu tarłowego do określania śmiertelności potarłowej czyli ładowanie do jednego wora śmiertelności naturalnej i połowowej jest lekkim nadużyciem. Jestem wręcz pewien że gdybym Ja (tylko mgr) napisał to w artykule do czasopisma naukowego to te same Mądre Głowy uwaliły by mi ten tekst na recenzji.

Zależy Tałer na czyje zlecenie i jakie potrzeby pisałbyś ten artykuł

no cóż gdyby nie kilka rzeczy po drodze to ryby wchodziłyby na tarło kilkukrotnie w ciągu swojego życia. W tym roku miałem okazję porozmawiać z prof. Bartlem i zapytałem wprost jakie ryby są najsilniejsze pod względem przystosowawczym (ze względu na cechy odziedziczone po rodzicach, umiejętność zdobywania pokarmu, ucieczki itp.) - otrzymałem odpowiedź, że dzikie rozradzające się w naturalnych warunkach - to chyba wszystko na ten temat. Oczywiście nie mamy w niektórych rzekach wystarczającej liczby/powierzchni miejsc tarłowych i odrostowych niemniej nie widzę żadnych przeszkód aby ryby się w znakomitej większości wycierały naturalnie (przecież taki jest sens biologiczny zarybień). Szwedzi kiedyś wyliczyli ile jest jedna ryba złowiona przez rybaka i wędkarza - okazało się, że rybak dostarcza państwu bodaj 13 koron, a wędkarz ...136...(mogłem pomylić odrobinę wartości ale przebitka była ponad 10x). Poza tym kolejny raz powtórzę, że zarybienia trocią i łososiem są dla rybaków w głównej mierze...wracając do łososi z ameryki północnej to ginąc dostarczają po tarle mięsa i innych substancji całemu ekosystemowi, a nie tylko nienapasionym brzuchom co lepszych miszczów:)))

My to wiemy, i panowie od tych rewelacji zapewne też (o czym świadczy Twój wpis o rozmowie z profesorem), tylko że to wersja nieoficjalna, bo łatwiej prowadzić reintrodukcję niż choć w jednym miejscu zrobić ją skutecznie. Raz że lobby hodowlano zarybieniowe miałoby w plecy, dwa to jeszcze mogłoby się okazać że renaturyzacja którejkolwiek z rzek przynosi więcej korzyści niż ciągłe wydawanie kasy na jej poprawianie i utrzymanie regulacji...
Zbyt wiele kasy udałoby się zaoszczędzić (znaczy nie dałoby się zarobić tym którym obecny stan pasuje).
Teraz mają naukową "podkładkę" i trzeba wiele determinacji by postawić na swoim...

To, że cała gospoodarka trociowo- łososiowa nastawiona jest na rybaków to o tym wszyscy wiedzą od dawna. To, że instytucje państwowe promują i w głównej mierze finansują taki model gospodarki to też żadna rewelacja. I to niestety jest główny problem znacznie istotniejszy niz wypuszczanie półżywych tarlakow po wydojeniu ikry i mlecza oczywiście.
Obawiam się, że nie rozwiąże go ciągłe pisanie tych samych wyświechtanych komunalów i przekonywamie przekonanych. Zwracam też uwagę, ze te ryby nie żyją w próżni i ich śmiertelność wynikac zawsze bedziez tego, ze ktos bedzie je łowil. Jeżeli chodzi o skutecznosc naturalnego tarla, pojemność tarliskowa rzek i powierzchnie odrostowe to warto zostawić to fachowcom od których zawsxe będziemy zależni i miejmy tylko nadzieje, że obecny model gospodarki trociowej promowany przez państwo ulegnie kiedyś zmianie. Oczywiście dla jasności będzie to się wiązało pewnie z tym że dużą część ciezaru finansowania jego wezmą na siebie wedkarze. Pozdrawiam.

Bardzo ciekawy materiał o zarządzaniu dzikimi populacjami łososia w Danii.....

ccb.se/old-website/documents/Sverige_2011_Anders_Koed.pdf