TEMAT: Smutna Wiadomość

Ja poznałem technologię produkcji drutu i oczek jeszcze w garażu koło domu w Gdańsku Oliwie. Sam mieszkałem wtedy na Przymorzu i bywałem u Mundzia dzień w dzień. Z moją obecną żoną odwiedzaliśmy go regularnie bo robiłem dla niego muchy: nimfy, suche (szczególnie chruściki z sarny), streamery (głownie mudler'y), jętki z pianki (w tym wymyślone przez niego jętki z płasko położonym CDC), trociowe i wiele innych...

Wspomnień pozostało tak wiele, że te kilka dni od wiadomości o śmierci Mundka to nieustanne bicie się z myślami.
Każdy wyjazd na Wdę będzie teraz (przynajmniej przez jakiś czas) bolesny - bo co to za wyjazd nad Wdę bez odwiedzin Mundzia

Kilka minut przed wyjazdem na pogrzeb Mundzia zrobiłem specjalnie dla niego muchę trociową, taką jak lubił. Zostawiłem Mu ją na wieczność...

Odszedł wielki wędkarz

Podczas urlopowego pobytu u Mundzia, jak mu trochę pomarudziłem to wykonał dla mnie swojego ulubonego rudego sierściuszka. Teraz wiem, że już go więcej nie zawiążę do przyponu. Dobrze bedzie mieć w pudełku choć cząstkę jego Tak samo, nie użyje już jego nici nawiniętych na wspomnianych drewnianych szpulkach. Niech zostaną na pamiątkę. Swoją drogą miały one swój klimat.

Tak jak wspomniał Jarek, teraz wyjazd nad Wdę bez odwiedzin u Mundka to już nie to samo

Wspaniwłe te wspomnienia.

Natknąłem sie wczoraj na taki wywiad. Ten człowiek był kopalnią wiedzy. Zazdroszczę tym co mieli okazje Go poznać.

Uploaded with ImageShack.us

Uploaded with ImageShack.us

źródło; "Wiadomości Wędkarskie" marzec 1996r

Za sam fakt przypomnienia o Mundku należą Ci się +++++++++++++++
Fakt, Był kopalnią wiedzy.
Kurde, może na Animal Planet, albo ND, ktoś napisałby o Nim i zrobił reportaż.
To był WIELKI WĘDKARZ.

Pana Edmunda spotkałem osobiście tylko raz. Było to z trzydzieści lat temu nad Regą przy Czarnej Drodze. Wracałem pieszo do Trzebiatowa i
w pewnym momencie zobaczyłem wędkarza łowiącego trocie na muchę.
Wtedy po raz pierwszy usłyszałem też słowo leadcore i miałem możliwość obejrzeć pokaz łowienia tą metodą w wykonaniu Mistrza. Wielkiego pasjonata a jednocześnie człowieka sympatycznego i nienatarczywego, który potrafił zarazić innych swoją pasją. Od tamtej pory wielokrotnie łowiłem trocie na muchę i muszę przyznać, że dzięki temu spotkaniu moje wędkowanie poszerzyło się o nowe doznania mimo, że pstrągi i lipienie na muchę łowiłem już od kilkudziesięciu lat.
Dziękuję za tamto spotkanie.

Wojti, wielkie dzięki za ten artykuł!!! Nie czytałem go, choć WW wtedy jeszcze od czasu do czasu kupowałem. Prawdziwa perełka i super, że go tutaj umieściłeś.