TEMAT: dziwny stan

Dzięki chłopaki za podniesienie na duchu.
Chyba wezmę kilka dni urlopu... poleniuchuje, rozpracuję jakąś flaszkę i przypomnę sobie jak wygląda goła kobieta

Igo napisał:
no jak pokazesz takie bankowki to bedziesz chodził ze skrzynką nawet;) pozdro

Igo napisał:
aaa to tu jest pies pogrzebany,tobie sie dymac chce:laugh:

Albo inaczej... Wy na Pomorzu macie za dobrze Łowicie piękne kabany po kilka kilo, wokoło pełno rzek w których roi się od pstragów nie mówiąc już o trociach i łososiach...
W naszych rejonach kropek 40 cm to wydarzenie dnia...

To tak jakbyś na co dzień sypiał z Naomi Cambel, w garażu stałyby piękne sportowe wózki a willa w której mieszkasz ma bagatela kilka km wielkości... dla takiego kogoś kto to ma każda kolejna fura kolejna laska to pikuś...

Ja sięgnąłbym do korzeni... zacznij jeździć nad wodę w której mało co pływa... o której nic nie wiesz... poczuj jak to jest na nosa... nie z pamięci

mkfly napisał:na poczatek moze nie troc ale wchodze w to:P

Igo zwykła depresja zimowa...
A tak na poważnie to zauważyłem podobne "schorzenia" u kolegów (u siebie chyba też...)którym wskoczyła 3 z przodu,niby po trzydziestce wszystko się zmienia.
Pozdrawiam
Tomek

Ja miałem ciekawe zjawisko w okolicach lipca i sierpnia zeszłego roku. Mianowicie znudziły mi się pstrągi, a zamarzyły sandaczowe pstryknięcia. Odłożyłem lekki spinning i muchówkę do kąta, wziąłem w garść grubszy sprzęt. I tak spędzałem czas do listopada. Po czym przyszła ostra zima, i zacząłem rozmyślać o pstrągach. I wtedy właśnie do mnie dotarło. Dzień i noc zastanawiałem się, dlaczego do jasnej cholery, traciłem czas (lipiec, sierpień)na łażenie za sandaczem, zamiast rzucić się w odmęty górskiego strumienia w poszukiwaniu kropków. (czasem oczekiwanie na sezon doprowadzało mnie do bezsenności) Niestety z ludzi jest tak jak napisał Mrugi. Jak masz wszystko to się nudzi, jak nie masz nic, lub masz mało, to narzekasz i zazdrościsz(tym co mają).

a ja do tematu powróę i tak bedziesz dalej uganiał sie za tymi wrednymi rybami:woohoo:
kiedyś tam się zaraziłeś, było fajnie, teraz trochę Ci przeszło, ale choroba powróci nie martw się i nie sprzedawaj kija i przynet, bo to kawał twojego życia i nie tylko............
pozdrawiam

Po prostu sie "przełowiłeś".
Po złowieniu pierwszej następuje etap fascynacji, człowiek jest jak w amoku. Jak nawet nie łowi, to i tak ciągle o tym myśli (który odcinek obłowić, woblerem, czy blachą, w agresywnych kolorach, czy naturalnych. Następuje czytanie postów na forach, przeglądanie czasopism, szukanie kolejnych magicznych technik w książkach napisanych przez autorytety, itd...).
Następnie w zbyt krótkim czasie zaczynamy regularnie łowić ryby, które przed rozpoczęciem przygody tylko były marzeniem.
I w tym momencie już powoli zaczynamy się nudzić choć o tym jeszcze nie wiemy.
Objawem tego jest choćby odchudzanie zestawów (prawda Igo ). Emocje, które dawała nam 60-siona na 25-70 zaczynają być niewystarczalne i szukamy nowych wrażeń na delikatniejszych zestawach.
Rada? Piznąć wszystko w kąt, może nawet spróbować innej metody tak jak pisał mkfly- jednak wcześniej czy później, zew się obudzi i pociągnie wilka do lasu, a wtedy zaczniesz kolejny etap- dojrzałego łowienia ryb. Zobaczysz.
No chyba, że tak jak napisał mrugi zabujałeś się "na fest!", a to już poważna sprawa, która może kosztować nawet kilka lat przerwy...

Pozdro i trzymam kciuki!

tomarek1 napisał:
Po prostu przychodzi taki czas, gdy człowiek zaczyna rozumieć, że może ale nie musi.
Za szkolnych czasów było zupełnie inaczej, inaczej jest teraz. Często rano wstaję i jak nie mam ochoty na wędkowanie to nawet się nie spieszę, mam czas... Wędkowanie ma być przyjemnością a nie przymusem, może trzeba odpocząć, nie słuchać tyle o dokonaniach innych, lub rozmawiać z kumplami na te tematy ze zwyczajnym luzem...
Jednego z pewnością nie wolno robić...zbyt dużo o tym myśleć...