TEMAT: Tarło łososia w Słupii - mity i fakty

Niezrażony filmikami oraz poziomem komentarzy, chętnie jeszcze raz napiszę o możliwości utworzenia samorekrutującego się stada łososi w dolnej Słupi. Warto w tym celu przeczytać opracowanie z 2009r., które sankcjonuje pewne fakty oraz stawia tezy, które wg mojej wiedzy są nie do obronienia (www.infish.com.pl/wydawnictwo/Archives/F...l17-Fasc4-%20w14.pdf). W owym opracowaniu można się dowiedzieć o tym iż:

1.,,(...)The salmon restoration program in Poland was based on the Lithuanian population, which is relatively close in geographical terms(...)
2. .(...)The fish released in recent years originate from the Daugava River(...)
3. (...). Thus, in accordance with calculations by Chełkowski (1966), which indicate that the share of salmon in salmon and sea trout catches in the Słupia River did not exceed 1%. Taking into account the certain number of sea trout that did not reach Słupsk, the total number of these fish would indicate that there were about 100 individuals of salmon. It seems that this is relatively few and very close to the minimal effective population size, which, for salmon, is 150 spawners annually (Verspoor et al. 2007) (…)

No więc wg mojej wiedzy:
Ad1. Program restytucji łososi w Polsce oparty był na POPULACJI ŁOTEWSKIEJ a nie litewskiej
Ad2. ,,Ostatnimi laty” a tak dokładnie od wiosny 1990 roku do Słupi wpuszczany jest materiał pochodzący od tarlaków zarybieniowy z Daugawy.
A 3. Tak dokładnie to ta wartość wynosiła 0 – 0,64% a więc będąc precyzyjnym przekraczała ,,a little over 0,5%”. 0,5% ze średniej arytmetycznej liczb 8000 i 6000 wynosi 35. I to jest ilość ewentualnych/potencjalnych/teoretycznych (niepotrzebne skreślić) tarlaków łososi w dolnej Słupi w latach 2006-2008. Warto też zdać sobie sprawę z dwóch rzeczy:
a) W niskoenergetycznej, morenowej rzece nizinnej jaką jest Słupia poniżej Słupska nie ma odpowiednich warunków środowiskowych do utworzenia smorekrutującego się stada łososi w liczbie 150 szt. Gdyby takie warunki istniały to prawdopodobnie w latach sześciedziątych nie wyginęłyby o czym pisze prof.Chełkowski łososie pochodzące z dorzecza Renu, a dużo wcześniej populacja autochtoniczna.
b) użytkownik rybacki ma corocznie obowiązek zarybiania rzeki smoltami łososi.

Warto pamiętać też o tym, że warunkami udanej restytucji jest między innmi:
1. Poprawny wybór populacji założycielskiej, w przypadku cyklu życiowego łososi pierwszych ryb pochodzących z naturalnego tarła można było się spodziewać po ok. 6 latach ( Rzepkowska)
2. Udrożnienie dorzecza i stworzenie tym rybom odpowiednich warunków środowiskowych pozwalających na utworzenie samorekrutującego się stada.

Obydwa warunki w moim odczuciu nie zostały spełnione więc nie wiem na jakiej podstawie można snuć teorie możliwości utworzenia samorekrutującego się stada z dolnej Słupi. Pozdrawiam

A teraz odnośnie populacji troci wędrownej w rzece Słupi. Jak można się zorientować (kbn.icm.edu.pl/pub/kbn/eureka/0105/64c.html) jest to najprawdopodobniej ostatnia lokalna adaptacja tego gatunku w rzekach pomorskich, mogąca na dzień dzisiejszy utrzymać się dzięki naturalnemu tarłu wspomaganemu zarybieniami których ilość wynika z wiedzy fachowej. Pozostałe populacje na skutek przyczyn o których pisze doc. Wenne na dzień dzisiejszy takiej szansy nie mają. Innymi słowy czego by ie robić, ile by czasu na tarliskach nie spędzać, ilu przepławek by nie zbudować populacje troci z z pozostałych dorzeczy na dzień dzisiejszy nie są w stanie utrzymać się same ponieważ kolokwialnie mówiąc SKASOWANO LOKALNE ADAPTACJE TEGO GATUNKU. No więc podążamy drogą którą przetarły populacje pstrągów potokowych o czym mądrzy ludzie pisali już kilkanaście lat temu (www.namuche.pl/uwolnij.php?mode=show&id=72). A ja włożę jeszcze głębiej kij w mrowisko i powiem tak: biorąc pod uwagę konkursy ofert na obwody rybackie premiujące podmioty które zaoferują najwyższe poziom zarybień, funkcjonujący program zarybień pom i postępujące negatywne zmiany środowiskowe w dorzeczach nie widzę na teraz żadnych szans na ewentualne(?) odtworzenie lokalnych populacji w perspektywie kilkudziesięciu lat. Oczywiście warto też pamiętać o zróżnicowaniu genetycznym wewnątrz populacji i wpływie na nią zarybień prowadzonych nawet w oparciu o materiał miejscowy. Ale to już niech fachowcy wypowiadają się o procedurach tarłowych, ilości użytych samców itp. rzeczach. Miłego dnia

mkfly napisał:
To chyba Noteć! Tak czułem że tam muszą być...))

Rzeczywiście trochę odeszliśmy od tematu tarła łososia w Słupi, a więc co do faktów ( a nie hipotez) wczoraj poniżej śluzy tarła się jedna samica łososia w towarzystwie wielkiego samca, niestety samiec mocno już zainfekowany, ale jeszcze witalnie sprawny.

,,(...)Zróżnicowanie genetyczne populacji wiślanej w stosunku do osobników łotewskich jest bardzo duże (Tab.2.). Można więc podejrzewać, że sprowadzane z Dźwiny łososie nigdy nie osiągnęły w Wiśle sukcesu reprodukcyjnego. Zróżnicowanie między subpopulacjami Odra1 i Odra2 (FST = 0,13), w stosunku do innych populacji wykazało, że pierwsza nich wykazuje podobieństwo do populacji łotewskiej, a druga do populacji wiślanej (Tab.3.). Jeśli za rodzime populacje łososia w rzekach Polski przyjmiemy tylko grupę Odra2 i osobniki wiślane, to w świetle przeprowadzonych badań można stwierdzić, że różnice genetyczne pomiędzy wymarłymi polskimi populacjami łososia, a współczesnymi populacjami
zarybieniowymi są duże, co może przekładać się na mniejsze zdolności adaptacyjne tych ryb do warunków panujących w polskich rzekach (Taylor, 1991)(...)"

,,(...)Wykazane w tej pracy duże różnice genetyczne pomiędzy wymarłymi populacjami łososia z Odry i Wisły, a populacjami pochodzenia łotewskiego sugerują, że należałoby podjąć próbę sprawdzenia, czy w zlewni Baltyku nie występują jeszcze populacje łososia, bliższe genetycznie do wymarłej populacji polskiej. Według Säisä i in. (2005) populacje łososia występujące obecnie w rzekach Mörrumsän i Emän w południowej Szwecji, wywodzą się z tego samego refugium glacjalnego, co populacje polskie. Jest więc prawdopodobne, że mogłyby one być lepszymi populacjami założycielskimi niż populacja z Dźwiny(...)"

Źródło cytatów: ,,Analiza genetyczna populacji łososia (Salmo salar L.), w związku z programem restytucji tego gatunku w Polsce" Małgorzata Rzepkowska

Aby być w pełni rzetelnym i obiektywnym należy jeszcze racjonalnie rozważyć pytania:
1.Dlaczego musiało dojść do takiej sytuacji?
2. Co w przyszłości może czekać trocie z dorzeczy, w których lokalne adaptacje w zasadzie już nie istnieją?

Otóż jak można przeczytać ,,(...)Do głównych przyczyn słabego zróżnicowania genetycznego populacji troci wędrownej w Polsce oprócz przyczyn naturalnych związanych z historią zlodowaceń, należy zaliczyć intensywne zarybianie i błądzenie tarlaków wracających do rzek (…)"(kbn.icm.edu.pl/pub/kbn/eureka/0105/64c.html ), lub może dokładniej ,,(...)Po badaniach genetycznych tarlaków z 6 rzek w Polsce (Wisła, Drwęca, Słupia, Wieprza, Parsęta, Rega) jedynie trocie ze Słupi różniły się wyraźnie od 5 pozostałych populacji, których swoiste cechy genetyczne zostały „zepsute” niewłaściwymi zarybieniami(...)" (www.spslupia.dil2.pl/projekt_ryby.htm).

Dlaczego mogło dojść do tych ,,niewłaściwych zarybień”? Otóż warto zdać sobie sprawę z faktu, iż przed intensywnymi programami zarybieniowymi ilości troci wędrownych w naszych poprzegradzanych, nizinnych rzekach pomorskich były skromne. Np. jeżeli chodzi o Wieprzę Janusz Nyk w książce ,,Łosoś i troć” z 1991 r. pisze: ,,(...)W latach 1986 – 89 odławiano prawie 20 ton troci rocznie, z czego ponad 14 przerzucano w celu umożliwienia rybom wędrówki na tarło naturalne(...)...Przypominam sobie jak w Wiadomościach Wędkarskich z roku 1977 Karol Leonowicz pisał, że do Wieprzy powyżej Darłowa przerzuca się 2 tony ryb. To rzeczywiście było bardzo mało(...)”. Wzrastająca ilość zarybień przełożyła się na większą ilość ryb i dużo lepsze wyniki połowowe niestety ani natury ani genetyki na dłuższą metę nie da się oszukać – ubocznym efektem zarybień często nieproporcjonalnych do możliwości produkcyjnych dorzeczy stało się niskie zróżnicowanie genetyczne osobników wewnątrz populacji a efektem tego w dłuższej perspektywie czasu zmniejszanie się ilości tarlaków w populacji mogących w danym roku przystąpić do rozrodu. DALSZE ZWIĘKSZANIE ZARYBIEŃ NIE DOPROWADZI JUŻ DO ODWRÓCENIA TEJ TENDENCJI. A ja dodatkowo mogę podejrzewać, że na skutek trudności obiektywnych związanych z faktem, iż pierwsze na tarliska przybywały(ją) samce które przekazują zmienność genetyczna oraz szybciej dojrzewają i trudno je w dobrej kondycji po pozyskaniu przetrzymać do czasu rozpoczęcia kontrolowanego tarła, to trudności mogły(ą?) wydawać się olbrzymie. Niewykluczone, ze także z wykonaniem obowiązków ciążących na użytkowniku rybackim. Tak więc wszystko z czegoś wynika i nic nie jest aż tak proste jak się wydaje oraz aż tak skomplikowane jak chcieliby inni aby się wydawało.

Niewykluczone więc, iż biorąc pod uwagę zmiany które już zaszły i są moim zdaniem b. ciężkie do odwrócenia w przyszłości chyba trzeba będzie rozważać utrzymanie stad tarłowych troci w ośrodkach hodowlanych. Może w przyszłości będziemy poławiali okazałe pstrągi tęczowe w rzekach pomorskich, co nie jest znowu aż taką nowością i co ja osobiście pamiętam jako kilkunastoletni chłopak zaczynający łowić ryby nad Parsętą. Pozdrawiam

Panowie, śledzę temat od jakiegoś czasu i już nic nie rozumiem. Rozpisujecie się o jakichś spadkach itd. Czy ktoś może krótko i odpowiedzieć czy wycierają się te łososie w Słupi czy nie?

RediP napisał:
Widzisz kolego zamiast się wycierać wolą pić promile

RediP napisał:

Witam.
Z obserwacji moich pewnego tarliska na środkowym odcinku poniżej Słupska przez okres około 25 lat wbrew opinii Pana Kaszuba stwierdzam z czystym sumieniem, że łososie odbywają tarło na Słupi i były łososie przed zarybieniową rewolucję z całą pewnością. Odrębną sprawą jest ilość tych ryb w rzece.... moje obserwacje dotyczą jednego odcinka rzeki i ilość tych ryb nie była zbyt duża (rocznie około 20-30 szt.) ale były co roku.
Dodam że mieszkałem około 400m od tego miejsca od 87 roku.

Miejsca gdzie powinny dochodzić trocie i łososie na tarło......